تله چن به نقل از حاتمه ابراهيم زاده:
گاهي بدست نياوردن، نرسيدن خود معجزه اي بزرگ است كه شايد خيلي دير به چشم بيايد. گرچه صداي آه بعضي حسرت ها بلند و خسته كننده آدم را به انتهاي نااميدي مي رساند اما بعدها خواهيم فهميد جاي پاي بعضي آدم ها اگر ماندني ميشد و بعضي از اتفاقات اگر بيش از پيش خاطره ساز ميشدند ديگر اميدي نمي ماند كه به انتهاي نااميدي برسد اشك ها كش دار و روح پريشان تمام عمر را عزادار بود..
بايد بپذيريم بعضي بدست نياوردن ها شانس فوق العاده ايست كه مي توانست آغازگر يك ويراني بزرگ تر باشد، زخم هاي عميق تر باشد..! گاهي بدست نياوردن، نرسيدن معجزه اي بزرگ است كه چشم ها توان ديدنش را ندارند، بايد زمان ها بگذرد تا بفهميم معماي اين گره بازنشده را..